Sitetitel

Het is een van de belangrijkste dingen die leiden tot een gelukkig leven, het geeft ons geruststelling in tijden van verdriet, ook zorgt het voor tevredenheid in tijden van jaloezie of teleurstelling, het is de magische kijk van dankbaarheid op de wereld om je heen. Het is een gevoel die je niet omschrijven kan. Het geeft vreugde, tevredenheid en verminderd negatieve gevoelens. Eerst zit je te huilen om je favoriete blouse die verkleurd is in de was en nooit meer hetzelfde zal worden en voor dat je het weet door de magie van dankbaarheid ontrafelt te hebben ben je meteen uitgehuild en nog vrolijker dan eerst. Magisch toch, het leven zit vol mysteries!!

1 jaar geleden begon ik met het schrijven van 5 dingen waar ik dankbaar voor was op dat moment. De liefde voor schrijven begon op die dag. Elke avond voor het slapen schreef ik in een roze schriftje met een pen van de kleur roze en een lekker kopje thee erbij uit je raad het al, een roze theepot die ik besteld had op Amazon. Die tijd woonde ik in Brazilië, ik was net 18 geworden en had helemaal via Nederland de kopjes besteld. Ik moest ze hebben. Ik was verliefd geworden op de kleur.. het ontwerp.. oké genoeg over de kopjes. In ieder geval…

Ik deed een rustig muziekje aan en voelde me helemaal tot rust komen. Het voelde alsof ik een schrijver was in 1800 die stiekem verliefd was op een man van ver. Het voelde goed om het pen op het papier te zetten en mijn hand te laten lijden door mijn gedachtes. Het was een manier van expressie voor mijn verborgen gevoelens en verlangens. Het stopte niet! Ik begon veel te schrijven. Ik begon een dagboek bij te houden en mijn gebeden op te schrijven, mijn doelen en dromen en alles wat je maar kon bedenken dat schreef ik op. Van 5 dingen opschrijven voor het slapen gaan begon ik tot wel 3 uur op een dag achter elkaar te schrijven. Het was een manier om mezelf te leren kennen. Wie was dat streng verborgen meisje vol licht en zachtheid waar niemand het bestaan van mocht afweten? Ze deed zich voor als een winterse nacht, koud en zonder licht. Maar wie in haar ogen keek, zag de eerste zonnestraal van de ochtend, vol warmte en leven, een wereld van gevoelens die nog ontdekt moest worden.

Het was ik en mijn gevoelens tegen de wereld. Na jaren mijn gevoelens onderdrukt te hebben werd ik weer dat  meisje vol liefde die al die tijd in mij zat. Ik probeerde haar telkens te verbergen. Tot op een dag ze fel door mij heen scheen, als een licht dat niet langer te dimmen was. Een meisje met gevoelens, hoewel sommige het zagen als een teken van zwakte was het eigelijk de meest krachtige gave die iemand kon hebben. 

Om lief te hebben in momenten waar je eigelijk het tegenovergestelde wilde doen, maar na even stil te staan toch koos voor liefde vergt veel meer innerlijke Kracht & Discipline dan je woede laten spreken. Vind je niet? 

– Elizabeth